نوسانات لکنت چالشی است که خانواده ها و افراد با لکنت اغلب با آن دست و پنجه نرم می کنند که این امر باعث ناامیدی و مضطرب شدن افراد می شود.
به رفت و برگشت لکنت و یا دوره های تشدید و ضعف ، نوسان لکنت گفته می شود که می تواند تاثیر نامناسبی بر روحیه کودک و فرد و ناامیدی از درمان شود، در این نقش متخصص گفتاردرمانی و یا روانشناسی برای کمک به حفظ شرایط روحی کودک یا بزرگسال مبتلا به لکنت از اهمیت زیادی برخوردار است.
یک جنبه تقریباً عمومی لکنت این است که افرادی که لکنت دارند همیشه لکنت زبان ندارند. تعداد کمی از افراد هستند که هر زمان که صحبت می کنند، کم و بیش یکسان و به همان میزان لکنت دارند. با این حال، آنها به مراتب در اقلیت هستند. اکثر افرادی که لکنت زبان دارند اشاره می کنند که در زمانهایی که تحت تنش ، فشار و اضطراب هستند بیشتر دچار لکنت می شوند.
در تلاش برای روان صحبت کردن، افرادی که لکنت دارند، خانواده و دوستانشان مشغول تلاش برای یافتن عوامل خارجی هستند که باعث لکنت زبان می شوند. امید آنها حذف، تغییر یا یادگیری نحوه برخورد با این عوامل است. تاکید بر عوامل خارجی است. این جستجو بی اثر است زیرا عامل خارجی مشکل نیست.
نقش عوامل بیرونی این است که ممکن است گوینده را به سمت استفاده از یک فرآیند کم و بیش کنترل شده برای سخنرانی سوق دهند. این واکنش فرد به عوامل بیرونی و نحوه عملکرد مغز آنها در صورت وجود این عوامل است که در واقع باعث نوسانات گفتار لکنت زبان می شود. بنابراین، این واکنش های فرد است که باید تغییر کند، نه کاتالیزور منجر به واکنش ها.
عملکردهای مغز ثابت و غیرقابل تغییر نیستند، آنها در نتیجه تجربه، یادگیری، تمرین، خودگویی و تخیل به سمت بهتر و بدتر شدن نوسان می کنند. هنگامی که یک فعالیت بارها و بارها به روشی خاص انجام شود، به صورت خودکار و در نتیجه کارآمدتر می شود و کمتر تحت تأثیر شرایط بیرونی قرار می گیرد.
کنترل فرآیندهای معمولی خودکار همیشه تأثیر منفی خواهد داشت. این را زمانی می بینیم که هنگام راه رفتن یا رقصیدن بیش از حد به حرکات بدن خود فکر می کنیم. کنش کنترل شده باعث می شود ما دست و پا چلفتی تر و کمتر در حرکتمان جریان داشته باشیم. در گفتار ما هم همین اتفاق می افتد.
لکنت بر اساس میزان عملکرد فرآیندهای کنترل شده برای تولید گفتار می آید و می رود. با یادگیری نحوه تولید خودکار گفتار و با پذیرش نیاز به صحبت کردن بدون کنترل، افرادی که لکنت دارند می توانند یک سیستم پایدار ایجاد کنند که گفتار روان تولید می کند.
دلایل نوسانات لکنت
- عدم رعایت اصول برنامه گفتاردرمانی
- نوسانات روحی و روانی
- تغییر شرایط محیطی
- کوتاهی در انجام تمرین ها و یا عدم انجام آنها
- دلسردی از درمان یا طولانی شدن درمان
- مواردی که در ارتباط با لکنت می باشد اما مورد توجه قرار نگرفته اند یا در طول درمان مهارت کمتری در آن حیطه کسب شده است.
کلمات مرتبط :
نوسانات لکنت زبان – درمان قطعی لکنت زبان – گفتاردرمانی لکنت زبان – گفتاردرمانی برای کودکان
