دلایل راه رفتن روی پنجه پا در کودکان

راه رفتن با انگشت پا یک الگوی راه رفتن است که در آن فرد به جای تماس پاشنه‌ های پا با زمین، روی انگشتان و پنجه پا راه می‌رود.

در حالی که این یک الگوی رایج راه رفتن در کودکان زیر 2 سال است، اکثر کودکان در نهایت الگوی راه رفتن از پاشنه تا پنجه را انتخاب می کنند.

اگر کودک نوپای شما به مراحل رشد خود رسیده است، راه رفتن با انگشتان پا دلیلی برای نگرانی نیست. در بسیاری از موارد، دلیل ادامه راه رفتن کودک شما با انگشتان پا پس از 2 سالگی مشخص نیست. با این حال، گاهی اوقات می تواند باعث سفت شدن عضلات ساق پا شود که یادگیری الگوی راه رفتن پاشنه تا پنجه را با رشد فرزندتان سخت تر می کند.

دلایل راه رفتن روی پنجه پا در کودکان

دیستروفی عضلانی
دیستروفی عضلانی یک بیماری ژنتیکی است که سبب ضعف و تحلیل عضلانی می شود. یکی از عوارض جانبی بالقوه راه رفتن با انگشتان پا است. اگر کودکی قبلاً با الگوی پاشنه تا پنجه راه می رفت و شروع به راه رفتن با انگشت پا می کرد، دیستروفی عضلانی می تواند یک علت مهم باشد.

فلج مغزی
فلج مغزی بر تون عضلات، هماهنگی و وضعیت بدن تأثیر می گذارد. کودکان مبتلا به فلج مغزی ممکن است راه رفتن ناپایدار، از جمله راه رفتن با انگشتان پا را انجام دهند. ماهیچه های آنها نیز ممکن است بسیار سفت باشد.

ناهنجاری نخاعی
ناهنجاری های طناب نخاعی یکی از دلایل راه رفتن روی پنجه پا در کودکان است و مانند طناب نخاعی متصل – که در آن نخاع به ستون فقرات متصل می شود – یا توده نخاعی، می تواند باعث راه رفتن انگشتان پا شود.

اوتیسم
اوتیسم گروهی از شرایط است که بر ارتباطات، مهارت‌های اجتماعی و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. راه رفتن انگشت پا به تنهایی نشانه اوتیسم نیست. برخی از دلایل پیشنهادی راه رفتن با انگشتان پا در افراد مبتلا به اوتیسم شامل نگرانی های حسی است، جایی که کودک ممکن است احساس پاشنه های خود را هنگام برخورد با زمین دوست نداشته باشد. یکی دیگر از دلایل احتمالی نگرانی های مربوط به بینایی و تعادل است.

ایدیوپاتیک
در بسیاری از موارد دلیلی برای این وضعیت مشخص نمی شود.

روشهای درمان

راه رفتن با انگشتان پا ممکن است نگران کننده باشد چراکه در صورتی که بعد از 5 سالگی ادامه پیدا کند، ممکن است فرد در مراحل بعدی زندگی با راه رفتن با پاشنه پاها دچار مشکل شود، اگرچه بیشتر افراد مبتلا به راه رفتن پا به صورت ایدیوپاتیک این مشکل را ندارند.

درمان غیر جراحی
معمولاً برای کودکان 2 تا 5 ساله درمان غیرجراحی توصیه می‌شود.

• استفاده از گچ‌های مخصوص پا که می‌تواند به کشش عضلات و تاندون‌های ساق پا کمک کند
• ارتز مچ پا (AFO) نوعی بریس است که می تواند به کشش عضلات و تاندون ها در مچ پا کمک کند. این نوع بریس معمولاً برای مدت طولانی تری نسبت به گچ پا استفاده می شود.
• تزریق بوتاکس در پاها می تواند به تضعیف ماهیچه های بیش فعال و سفت ساق پا کمک کند اگر اینها باعث راه رفتن انگشت پا می شوند. این تزریق‌ها می‌توانند به ماهیچه‌های کودک شما کمک کنند تا راحت‌تر کشیده شوند، اگر از گچ گرفتن یا بریس استفاده کنند.
• پزشک شما ممکن است ترکیبی از درمان ها را برای بهترین نتایج توصیه کند.

درمان جراحی
اگر فردی پس از 5 سالگی به راه رفتن با انگشتان پا ادامه دهد و در صورت درخواست، نتواند با کف پای صاف راه برود، ممکن است عضلات و تاندون‌ های او برای کشش آن‌ ها بیش از حد سفت باشند. در نتیجه، پزشک ممکن است جراحی را برای افزایش طول بخشی از تاندون آشیل توصیه کند.

پس از جراحی، ابتدا گچ به مدت ۴ تا ۶ هفته و پس از آن برای ایجاد الگوی راه رفتن با کف پای صاف، کاردرمانی توصیه می شود.

کلمات مرتبط :

دلایل راه رفتن روی پنجه پا در کودکان – درمان راه رفتن با انگشتان – کاردرمانی برای کودکان