تکنیک های بازی درمانی بسته به تشخیص درمانگر و نیازهای خاص کودک متفاوت خواهد بود. برای شروع ، ممکن است درمانگر بخواهد کودک را در حال بازی مشاهده کند. آنها همچنین ممکن است بخواهند مصاحبه های جداگانه ای با کودک ، والدین یا معلمان انجام دهند.
پس از ارزیابی کامل ، درمانگر برخی اهداف درمانی را تعیین می کند ، در مورد محدودیت هایی که ممکن است لازم باشد تصمیم می گیرد و برنامه ای را برای نحوه انجام کار تدوین می کند.
درمانگران بازی به نحوه برخورد کودک با جدایی از والدین ، نحوه بازی به تنهایی و واکنش آنها هنگام بازگشت والدین توجه زیادی دارند.
کودکان ممکن است از بازی برای برانگیختن ترس ها و نگرانی ها ، به عنوان یک مکانیسم آرامش بخش ، یا برای درمان و حل مشکلات استفاده کنند.
کاردرمانگر از این مشاهدات به عنوان راهنمای مراحل بعدی استفاده می کند. هر کودک متفاوت است ، بنابراین درمان متناسب با نیازهای فردی او انجام می شود. با پیشرفت درمان ، می توان رفتارها و اهداف را دوباره ارزیابی کرد.
در برخی موارد ، درمانگر ممکن است والدین ، خواهر و برادر یا سایر اعضای خانواده را به بازی درمانی دعوت کند.
تکنیک های بازی درمانی
جلسات به طور معمول 30 دقیقه تا یک ساعت طول می کشد و هفته ای یک بار یا بیشتر برگزار می شود. تعداد جلسات مورد نیاز بستگی به کودک دارد و اینکه چقدر به این نوع درمان پاسخ می دهد. درمان می تواند به صورت جداگانه یا گروهی انجام شود.
بازی درمانی می تواند مستقیم یا غیرمستقیم باشد.
در تکنیک مستقیم ، درمانگر با تعیین اسباب بازی ها یا بازی هایی که در جلسه استفاده می شود ، پیش قدم می شود.
در تکنیک غیرمستقیم کودک می تواند اسباب بازی ها و بازی ها را به دلخواه انتخاب کند. آنها آزادند به شیوه خود بازی کنند. درمانگر از نزدیک مشاهده می کند و در صورت لزوم شرکت می کند.
جلسات بازی درمانی باید در محیطی برگزار شود که کودک احساس امنیت می کند و محدودیت های کمی وجود دارد.
درمانگر ممکن است از موارد زیر نیز در جلسات بازی درمانی بهره ببرد:
- تجسم خلاق
- قصه گویی
- ایفای نقش
- عروسک ها
- ماسک حیوانات
- آب و ماسه
- بلوک ها و اسباب بازی های ساختمانی
- رقص و حرکت خلاق
- نمایشنامه
- موسیقی
بسته به کودک و موقعیت ، درمانگر یا کودک را به سمت روشهای خاصی از بازی راهنمایی می کند یا به او اجازه می دهد خودش انتخاب کند. انواع محتلفی از تکنیک های بازی درمانی وجود دارد که درمانگر می تواند از بازی درمانی برای شناختن کودک و کمک به او در کنار آمدن با مشکلات خود استفاده کند.
درمانگر ممکن است یک خانه عروسکی و چند عروسک به کودک پیشنهاد دهد و از آنها بخواهد که برخی از مشکلاتی که در خانه دارند را برطرف کنند. یا ممکن است کودک را تشویق کنند تا از عروسک های دستی برای بازسازی چیزی که به نظرشان استرس زا یا ترسناک است استفاده کند.
بازی درمانی برای بزرگسالان
بازی فقط برای بچه ها نیست و بازی درمانی هم نیست. نوجوانان و بزرگسالان نیز می توانند در بیان احساسات درونی خود با کلمات مشکل داشته باشند. بزرگسالانی که ممکن است از بازی درمانی سود ببرند عبارتند از:
- ناتوانی های ذهنی
- زوال عقل
- بیماری های مزمن
- مصرف مواد مخدر
- ضربه و آزار جسمی و روحی مانند تجاوز جنسی
- مسائل مربوط به مدیریت خشم
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- مسائل حل نشده دوران کودکی
بازی درمانی برای بزرگسالان ممکن است به عنوان مکمل سایر انواع درمان و داروها استفاده شود. همانند کودکان ، درمانگر بازی درمانی را بر اساس نیازهای خاص فرد بزرگسال تنظیم می کند.
کلمات مرتبط :
