توانبخشی اوتیسم با روش های مختلف می توانند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کنند تا توانایی های خود را بهبود بخشند و علائم خود را کاهش دهند. شروع زودهنگام درمان ، در دوران پیش دبستانی یا قبل از آن، شانس موفقیت فرزند شما را افزایش می دهد، اما هیچ وقت برای درمان دیر نیست.
متخصصان توصیه می کنند، به محض مشکوک شدن فرزندتان به اوتیسم، تحقیقات درمانی را آغاز کنید. برای تشخیص رسمی ممکن است زمان، آزمایش‌ها و پیگیری‌های زیادی با متخصصان نیاز باشد.
روش های توانبخشی اوتیسم
بازی درمانی
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب متفاوت از سایر کودکان بازی می کنند. آنها احتمالاً به جای کل اسباب بازی، روی قسمت هایی از یک اسباب بازی (مانند چرخ ها) تمرکز خواهند کرد. آنها مانند سایر بچه ها «تظاهر به بازی» می کنند و ممکن است نخواهند با دیگران بازی کنند.
اما برای بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD)، بازی روشی است که آنها خودشان را ابراز می کنند، اسباب بازی ها و اعمال آنها ممکن است به کلمات آنها تبدیل شود. بازی می تواند به کودکان مبتلا به ASD کمک کند تا یاد بگیرند و با افراد دیگر، چه کودکان و چه بزرگسالان، به روشی که آنها می فهمند ارتباط برقرار کنند.
بازی درمانی می تواند مهارت های اجتماعی و عاطفی آنها را بهبود بخشد، به آنها کمک کند به روش های مختلف فکر کنند، به مهارت های زبانی یا ارتباطی آنها بیافزایند و راه های بازی با اسباب بازی ها و ارتباط آنها با افراد دیگر را گسترش دهند.
ممکن است متوجه شوید که فرزندتان در عرض چند هفته مهارت های جدیدی به دست می آورد. ممکن است در حین بازی بیشتر صحبت کنند. یا می‌توانند به جای چرخاندن چرخ‌ها، ماشین‌ها را به سمت پایین سطح شیب دار برانند. این نوع درمان بسته به نیاز آنها می تواند ماه ها یا سال ها ادامه یابد.
کار درمانی
کاردرمانی به فعالیت های روزمره زندگی و استفاده از اشیاء روزمره، مانند یادگیری بستن دکمه پیراهن یا نگه داشتن چنگال به روش صحیح کمک می کند. اما می تواند هر چیزی را که مربوط به مدرسه، کار یا بازی باشد، شامل شود. تمرکز بستگی به نیازها و اهداف کودک دارد.
کاردرمانگران به عنوان بخش مهمی از تیم توانبخشی اوتیسم، به تعیین اهداف خاص برای فرد مبتلا به اوتیسم کمک می کنند. این اهداف اغلب شامل تعامل اجتماعی، رفتار و عملکرد کلاس درس می شود.
درمانگر کودکان را زیر نظر می گیرد تا ببیند آیا آنها می توانند وظایفی را که از آنها انتظار می رود در سنین خود انجام دهند، مثلاً لباس پوشیدن یا بازی کردن، انجام دهند. گاهی اوقات، درمانگر کودک را در طول روز ضبط می‌کند تا ببیند کودک چگونه با افراد و چیزهای اطرافش ارتباط برقرار می‌کند. این به درمانگر کمک می کند تا نوع مراقبت مورد نیاز کودک را تعیین کند.
هنگامی که یک کاردرمانگر اطلاعاتی را جمع آوری کرد، می تواند برنامه ای برای کودک شما ایجاد کند. هیچ برنامه درمانی ایده آل واحدی وجود ندارد. اما مراقبت اولیه، ساختاریافته و فردی نشان داده شده است که بهترین نتیجه را دارد.
هدف کلی کاردرمانی کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای بهبود کیفیت زندگی خود در خانه و مدرسه است. درمانگر به معرفی، حفظ و بهبود مهارت ها کمک می کند تا افراد مبتلا به اوتیسم بتوانند تا حد امکان مستقل باشند.
گفتار درمانی
اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات زیادی در ارتباط گفتاری و غیرکلامی دارند. همچنین ممکن است تعامل اجتماعی برای آن ها بسیار سخت باشد. به این دلایل، گفتار درمانی بخش اصلی برنامه توانبخشی اوتیسم است. گفتاردرمانی به کودکان در صحبت کردن و همچنین برقراری ارتباط و تعامل با دیگران کمک می کند. این می تواند شامل مهارت های غیرکلامی مانند برقراری تماس چشمی، نوبت گرفتن در یک مکالمه و استفاده و درک حرکات باشد.
کلمات مرتبط :
