تشخیص اتیسم با نوار مغز

در حال حاضر تست قطعی واحدی برای تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود ندارد. در عوض، اتیسم معمولاً از طریق ترکیبی از ارزیابی‌های رفتاری، مصاحبه با والدین و مراقبان و ارزیابی‌های رشدی تشخیص داده می‌شود.

اسکن‌ های مغزی مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و MRI عملکردی (fMRI) می‌توانند اطلاعات بیشتری در مورد ساختار و عملکرد مغز ارائه دهند، اما در حال حاضر به عنوان ابزار اصلی برای تشخیص ASD استفاده نمی‌شوند.

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، یک اختلال عصبی رشدی است که بر ارتباطات و رفتار اجتماعی تأثیر می گذارد. این اختلال «طیف» نامیده می شود، زیرا می تواند به طرق مختلف و با درجات مختلف شدت بروز کند.

برخی از علائم اوتیسم عبارتند از:

• مشکل در تعاملات اجتماعی، مانند برقراری تماس چشمی، درک نشانه های اجتماعی و ایجاد روابط دوستانه
• رفتارها یا روتین های تکراری، مانند تکان دادن دست ها یا ردیف کردن اسباب بازی ها
• مشکل در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی، مانند تاخیر در گفتار یا مشکل در درک طعنه یا شوخی
• حساسیت های حسی، مانند آزار و اذیت شدن توسط صداها یا بافت های خاص
• علاقه شدید به موضوعات خاص

بیشتر بخوانید : بدغذایی در کودکان اتیسم

اوتیسم معمولاً در اوایل دوران کودکی تشخیص داده می شود، اما برخی از افراد ممکن است تا اواخر زندگی تشخیص داده نشوند. هیچ دلیل واحدی برای ASD وجود ندارد، اما تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در این امر نقش داشته باشد.

در حالی که هیچ درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، مداخله و درمان اولیه می تواند به افراد مبتلا به ASD کمک کند تا مهارت های اجتماعی و ارتباطی را توسعه دهند، رفتارهای چالش برانگیز را مدیریت کنند و کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشند. درمان ممکن است شامل رفتار درمانی، گفتار درمانی، کاردرمانی و دارو برای شرایطی مانند اضطراب یا بیش فعالی باشد.

بیشتر بخوانید : کاردرمانی ذهنی در اتیسم

تشخیص اتیسم با نوار مغز

تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به ASD ممکن است در ساختار و عملکرد مغز در مقایسه با افراد بدون ASD تفاوت هایی داشته باشند. به عنوان مثال، برخی از مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به ASD ممکن است در اندازه و شکل برخی از مناطق مغز مانند آمیگدال و مخچه تفاوت هایی داشته باشند. مطالعات دیگر تفاوت هایی را در الگوهای فعالیت مغز در طی برخی وظایف، مانند تعامل اجتماعی و پردازش زبان پیدا کرده اند.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که این تفاوت های مغزی منحصر به ASD نیست و ممکن است در افراد مبتلا به سایر اختلالات رشدی یا روانپزشکی نیز وجود داشته باشد. بنابراین، اسکن مغز در حال حاضر به عنوان یک ابزار تشخیصی مستقل برای ASD استفاده نمی شود، بلکه به عنوان یک ابزار مکمل برای کمک به تشخیص و درک بهتر مکانیسم های عصبی زمینه ای این اختلال استفاده می شود.

علاوه بر تشخیص اتیسم با نوار مغز، ارزیابی های مختلفی وجود دارد که می تواند برای تشخیص ASD استفاده شود. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ارزیابی های رشدی: این ارزیابی ها نقاط عطف رشد کودک را ارزیابی می کند، مانند مهارت های زبانی و اجتماعی، و می تواند به شناسایی زمینه های تاخیر یا اختلال کمک کند.

ارزیابی های رفتاری: در این ارزیابی ها از آزمون های استاندارد و مشاهده برای ارزیابی رفتار و مهارت های تعامل اجتماعی کودک استفاده می شود.

مصاحبه با والدین و مراقبان: این مصاحبه ها اطلاعات ارزشمندی را در مورد رفتار و رشد کودک از دیدگاه کسانی که کودک را بهتر می شناسند، ارائه می دهد.

به طور کلی، یک ارزیابی جامع که رفتار، رشد و سابقه پزشکی کودک را در نظر می گیرد، معمولاً برای تشخیص ASD استفاده می شود. در حالی که اسکن مغز می تواند اطلاعات بیشتری در مورد مکانیسم های عصبی زمینه ای این اختلال ارائه دهد، در حال حاضر به عنوان یک ابزار تشخیصی اولیه استفاده نمی شود.

بیشتر بخوانید : مشکل تغذیه در کودکان اوتیسم

کلمات مرتبط :

تشخیص اتیسم با نوار مغز – روشهای تشخیص اوتیسم – درمان اوتیسم – کاردرمانی برای اوتیسم – کاردرمانی در شهر قدس – گفتاردرمانی در شهر قدس – گفتاردرمانی در گرمدره – گفتاردرمانی اتیسم – کاردرمانی اتیسم