ترس و لکنت زبان

لکنت یک مشکل گفتاری پیچیده است که حدود 1% از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. افرادی که لکنت دارند ممکن است از نظر اجتماعی مضطرب شوند، از سخنرانی در جمع ترس داشته باشند یا نگران باشند که لکنت آنها عملکرد آنها را در محل کار یا مدرسه تضعیف کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که لکنت یک تشخیص سلامت روان نیست و ترس و اضطراب دلیل اصلی لکنت نیست. با این حال، اضطراب می تواند لکنت زبان را بدتر کند. این می تواند یک حلقه بازخورد باطل ایجاد کند که در آن فرد از لکنت زبان می ترسد و باعث لکنت بیشتر او می شود. در برخی موارد، اضطراب و ترس و لکنت زبان ممکن است روابط و توانایی فرد برای برقراری ارتباط را مختل کند.

چه چیزی باعث لکنت می شود؟

علامت بارز لکنت تکرار صداها، هجاها یا کلمات خاص است. در یک پیوستار از خفیف تا شدید وجود دارد. در برخی افراد، لکنت زبان آنقدر خفیف است که دیگران ممکن است اصلا متوجه آن نشوند. برای اقلیتی از افرادی که لکنت دارند، این وضعیت می تواند آنقدر شدید باشد که برقراری ارتباط را به شدت دشوار می کند.

اکثر افرادی که لکنت دارند هجاهای خاصی را تکرار می کنند. آنها ممکن است در مورد صحبت کردن احساس اضطراب کنند و دیگران ممکن است متوجه شوند که گفتار آنها معمولی نیست. اما آنها می توانند با دیگران صحبت کنند و دیگران می توانند آنچه را که می گویند بفهمند.

انواع لکنت زبان

محققان قبلاً فکر می کردند که لکنت یک مشکل سلامت روان ناشی از ضربه یا ترس است. در حالی که ممکن است تروما باعث لکنت زبان شود، نادر است. در عوض، متخصصان لکنت را به دو نوع مجزا تقسیم می کنند:

لکنت رشدی

لکنت رشدی رایج ترین نوع لکنت است. در بین کودکان 2 تا 6 ساله که در حال یادگیری صحبت کردن هستند، معمولاً خود به خود از بین می رود. 5 تا 10 درصد از کودکان در مقطعی دچار لکنت زبان می شوند و حداقل 75 درصد از آنها بیشتر از آن رشد می کنند. برای 25 درصد باقیمانده، لکنت ممکن است در بزرگسالی همچنان یک مشکل باشد.

لکنت رشدی اغلب زمانی که کودک ترسیده و مضطرب است بسیار بدتر است. گفتار کودکانی که لکنت دارند ممکن است با صحبت طولانی‌تر بهبود یابد. این بدان معناست که چند جمله اول مکالمه ممکن است آهسته و متوقف شود، اما وقتی کودک آرام تر می شود، ممکن است کمتر لکنت کند.

لکنت رشدی در خانواده ها وجود دارد. این نشان دهنده یک پیوند ژنتیکی است و محققان چند ژن مرتبط با لکنت را شناسایی کرده اند. با این حال، علل خاص و محرک های لکنت رشدی هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

لکنت نوروژنیک

لکنت نوروژنیک بسیار کمتر از لکنت رشدی است. این به دلیل مشکلی در مغز است که به دلیل آسیب، مشکل رشد یا بیماری ایجاد شده است. به عنوان مثال، برخی افراد به دنبال سکته مغزی یا آسیب مغزی تروماتیک (TBI) دچار لکنت می شوند.

اگرچه اضطراب ممکن است لکنت نوروژنیک را بدتر کند، اضطراب بیشتر با لکنت رشدی مرتبط است.

ارتباط بین ترس و لکنت زبان

برای بسیاری از افراد، ارتباط کلامی راه مهمی برای ارتباط با دیگران است. لکنت این ارتباط را دشوارتر می کند. این ممکن است باعث اضطراب شود، به ویژه در مورد روابط اجتماعی. مطالعه‌ای در سال 2009 نشان داد که لکنت احتمال تشخیص اضطراب را 6 تا 7 برابر و احتمال تشخیص اضطراب اجتماعی را 16 تا 34 برابر افزایش می‌دهد. مطالعه دیگری در سال 2009 نشان داد که 50 درصد از بزرگسالانی که لکنت دارند دارای اضطراب اجتماعی هستند.

لکنت ممکن است نحوه ارتباط افراد را با فردی که لکنت دارد تغییر دهد. کودکانی که لکنت دارند گاهی اوقات قلدری و گوشه گیری را تجربه می کنند. بزرگسالان ممکن است در محل کار یا موقعیت‌های پرفشار، مانند سخنرانی عمومی در یک کنفرانس آکادمیک، با مشکل مواجه شوند. تجارب منفی با دیگران می تواند به اضطراب فرد در مورد لکنت دامن بزند و این اضطراب ممکن است لکنت را بدتر کند.

فردی که لکنت دارد ممکن است باورهای نادرستی در مورد لکنت داشته باشد، مانند این که لکنت لزوماً به این معنی است که دیگران آنها را جدی نخواهند گرفت یا به آنها گوش نمی دهند. این ترس ممکن است بر تصمیمات مهم زندگی تأثیر بگذارد، مانند اینکه کجا به مدرسه بروید و کدام شغل را جستجو کنید. به عنوان مثال، یک محقق با استعداد ممکن است تصمیم بگیرد که در یک کنفرانس صحبت نکند یا کرسی استادی را به دلیل ترس از سخنرانی در جمع قبول کند.

مقابله با ترس و اضطراب مرتبط با لکنت زبان

افرادی که اضطراب مربوط به لکنت را تجربه می کنند ممکن است در تعدادی از استراتژی ها تسکین پیدا کنند. آنها عبارتند از:

• تمرینات آرامش بخش. مدیتیشن، تنفس عمیق و خودگویی مثبت ممکن است کمک کند.
• گروه های پشتیبانی گذراندن وقت با سایر افرادی که از طریق یک گروه حمایتی لکنت زبان دارند، می تواند باعث شود که لکنت احساس انزوا کند و اضطراب را کاهش دهد.
• تمرین مهارت های اجتماعی. برخی از افرادی که لکنت زبان دارند به دلیل اضطراب از موقعیت های اجتماعی دوری می کنند. این می تواند مهارت های اجتماعی آنها را تضعیف کند و باعث شود در موقعیت های اجتماعی بیشتر احساس اضطراب کنند. یافتن
• فرصت هایی برای تمرین ارتباط می تواند کمک کننده باشد.
• آموزش در مورد لکنت زبان درک اینکه لکنت چیست ممکن است به برخی افراد کمک کند تا احساس بهتری نسبت به لکنت داشته باشند.

کلمات مرتبط :

ترس و لکنت زبان – بهترین درمان لکنت زبان – اضطراب و لکنت زبان – – گفتاردرمانی لکنت زبان – گفتاردرمانی در شهر قدس