ام اس (MS) یا مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری بالقوه ناتوان کننده مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) است.
در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظتی (میلین) که رشته های عصبی را می پوشاند حمله کرده و باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و سایر قسمت های بدن می شود. در نهایت ، این بیماری می تواند باعث آسیب دائمی یا خرابی اعصاب شود.
علائم و نشانه های MS به طور گسترده ای متفاوت است و بستگی به میزان آسیب عصبی و اعصاب تحت تأثیر دارد. برخی از افراد مبتلا به ام اس شدید ممکن است توانایی راه رفتن مستقل را نداشته باشند و حتی مجبور به استفاده از ویلچر شود در حالی که برخی دیگر ممکن است دوره های طولانی بدون علامت و بهبودی را بدون هیچ گونه علائم جدیدی تجربه کنند.
علائم این بیماران معمولا به صورت دوره ای رخ می دهد بطوری که در دوره ای کوتاه علائم شعله ور شده و در دوره ای بلند مدت تر علائم فروکش می کند.
برخی از افراد مبتلا به ام اس شروع تدریجی و پیشرفت مداوم علائم و نشانه ها را بدون هیچ گونه عود بیماری تجربه می کنند که به عنوان ام اس پیشرونده اولیه شناخته می شود.
اگرچه تاکنون هیچ درمان قطعی برای این بیماری شناسایی نشده اما برخی اقدامات می توانند به بهبود شرایط مبتلایان و تخفیف عوارض ایجاد شده در آن ها کمک کنند.
علائم ام اس
علائم این بیماری بسته به محل قرارگیری فیبرهای عصبی آسیب دیده در افراد مختلف و در طول دوره بیماری بسیار متفاوت است و معمولا بر حرکت تأثیر می گذارد.
رایج ترین علائم عبارتند از :
- بی حسی یا ضعف اندام ها
- گزگز کردن دست و پا
- خستگی مزمن بدون انجام فعالیت خاصی
- سرگیجه
- اختلال تعادل
- مشکلات بینایی مانند تاری دید ، دوبینی
- مشکلات گفتاری
- سفتی یا گرفتگی عضلات
- فلج شدن اندام ها بخصوص در پاها
- تغییرات ذهنی مانند فراموشی یا نوسانات خلقی
- افسردگی
- صرع
- اختلال در عملکرد جنسی ، روده و مثانه
دلایل و عوامل خطر
علت این بیماری تاکنون بطور دقیق مشخص نشده است. این یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت های خود حمله می کند. در مورد بیماری MS ، این نقص سیستم ایمنی باعث از بین رفتن ماده چربی پوشاننده و محافظت از فیبرهای عصبی در مغز و نخاع (میلین) می شود.
هنگامی که میلین محافظ آسیب می بیند و فیبر عصبی در معرض دید قرار می گیرد ، پیام هایی که در امتداد آن فیبر عصبی حرکت می کنند ممکن است کند یا مسدود شوند.
محققان معتقدند تلفیقی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز ام اس نقش دارند.
عواملی که می توانند خطر ابتلا به بیماری ام اس را افزایش دهند:
- سن. MS می تواند در هر سنی رخ دهد ، اما شروع آن معمولاً در حدود 20 و 40 سالگی رخ می دهد.
- جنسیت . خانم ها بیش از دو تا سه برابر مردان در معرض ابتلا به بیماری ام اس عودکننده و تسکین دهنده هستند.
- سابقه خانوادگی. اگر یکی از والدین یا خواهر و برادرهای شما مبتلا به MS بوده است ، شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید.
- عفونت های خاص و بیماری های ویروسی
- ابتلا به سایر بیماریهای خود ایمنی . در صورت ابتلا به اختلالات خود ایمنی دیگر مانند بیماری تیروئید ، کم خونی خطرناک ، پسوریازیس ، دیابت نوع 1 یا بیماری التهابی روده ، احتمال ابتلا به بیماری ام اس کمی بیشتر است.
- اقلیم. بیماری MS در کشورهای دارای آب و هوای معتدل بسیار رایج است ، از جمله کانادا ، شمال ایالات متحده ، نیوزلند ، جنوب شرقی استرالیا و اروپا.
ویتامین D. داشتن سطوح پایین ویتامین D و قرار گرفتن کم در معرض نور خورشید با خطر بیشتر MS همراه است.
کلمات مرتبط :
ام اس – کاردرمانی در غرب تهران – کاردرمانی در شهر قدس – گفتاردرمانی در غرب تهران – مرکز توانبخشی در شهر قدس
