اختلالات یادگیری در دانش آموزان که به عنوان ناتوانی های یادگیری نیز شناخته می شوند، شرایط عصبی هستند که بر توانایی فرد در به دست آوردن، پردازش، ذخیره و به یاد آوردن اطلاعات تأثیر می گذارد. این اختلالات می تواند در پیشرفت تحصیلی دانش آموز و همچنین رشد اجتماعی و عاطفی آنها اختلال ایجاد کند. توجه به این نکته ضروری است که اختلالات یادگیری نشان دهنده کمبود هوش نیست. در واقع، افراد مبتلا به اختلالات یادگیری اغلب دارای هوش متوسط تا بالاتر از حد متوسط هستند.
انواع مختلفی از اختلالات یادگیری وجود دارد که هر کدام حوزه های یادگیری متفاوتی را تحت تاثیر قرار می دهند. برخی از انواع رایج عبارتند از: نارساخوانی، دیسکالکولیا، دیسگرافی و اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD). درک این اختلالات و تأثیر آنها بر دانش آموزان برای مربیان، والدین و متخصصان مراقبت های بهداشتی برای ارائه حمایت و مداخلات مناسب بسیار مهم است.
انواع اختلالات یادگیری در دانش آموزان
نارساخوانی:
نارساخوانی یک اختلال یادگیری خاص است که بر خواندن تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به نارساخوانی ممکن است در تشخیص دقیق و/یا روان کلمه مشکل داشته باشند و ممکن است با املا مشکل داشته باشند. این می تواند منجر به چالش هایی در رمزگشایی کلمات، درک مطلب و نوشتن شود. اعتقاد بر این است که نارساخوانی به مشکلاتی در پردازش واج‌شناختی مربوط می‌شود، که شامل توانایی تشخیص و دستکاری صداهای زبان گفتاری است.
دانش‌آموزان مبتلا به نارساخوانی ممکن است از مداخلاتی بهره ببرند که بر آواز خواندن، یادگیری چندحسی و فناوری‌های کمکی تمرکز دارند. ارائه زمان اضافی برای خواندن تکالیف و ارزیابی نیز می تواند مفید باشد.
دیسکالکولیا:
دیسکالکولیا یک اختلال یادگیری است که بر توانایی های ریاضی تاثیر می گذارد. افراد مبتلا به اختلال در محاسبه ممکن است با درک اعداد، کمیت و نمادهای ریاضی مشکل داشته باشند. این می تواند منجر به مشکلاتی در ریاضیات اساسی، حل مسئله و درک مفاهیم ریاضی شود. دیسکالکولیا لزوماً به هوش مربوط نیست، بلکه یک نقص خاص در استدلال ریاضی است.
دانش‌آموزان مبتلا به اختلال حساب ممکن است از تجربیات یادگیری عملی، کمک‌های بصری و استفاده از ابزارهای دستکاری برای افزایش درک خود از مفاهیم ریاضی بهره ببرند. علاوه بر این، ارائه زمان اضافی برای تکالیف و تست های ریاضی می تواند مفید باشد.
دیگر انواع
دیسگرافی:
دیسگرافیا یک اختلال یادگیری است که بر توانایی های نوشتاری تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به دیسگرافی ممکن است با دست خط، املا و سازماندهی افکار روی کاغذ مشکل داشته باشند. این می تواند بر بیان ایده ها به صورت کتبی تأثیر بگذارد و ممکن است در تکالیف و آزمون های کتبی با مشکل مواجه شود.
مداخلات برای دیسگرافی ممکن است شامل کاردرمانی برای بهبود مهارت‌های حرکتی ظریف، فناوری‌های کمکی مانند نرم‌افزار گفتار به متن، و تسهیلاتی مانند اجازه دادن به تکالیف تایپ‌شده به جای دست نویس باشد.
اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD):
ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که بر توانایی فرد در تنظیم توجه و کنترل تکانه ها تأثیر می گذارد. سه نوع ADHD وجود دارد: عمدتاً بی توجه، عمدتاً بیش فعال- تکانشی، و ارائه ترکیبی. دانش‌آموزان مبتلا به ADHD ممکن است در حفظ توجه، سازماندهی و انجام وظایف مشکل داشته باشند.
مداخلات برای ADHD اغلب شامل ترکیبی از راهبردهای رفتاری، تسهیلات تحصیلی و گاهی اوقات دارو است. اصلاحات کلاس درس، مانند ایجاد یک فضای کاری آرام، تقسیم وظایف به مراحل کوچکتر، و ارائه وقفه های مکرر، می تواند برای دانش آموزان مبتلا به ADHD مفید باشد.
بیشتر بخوانید :
