آفازی وضعیتی است که توانایی برقراری ارتباط را از شما سلب می کند. این می تواند بر توانایی شما در صحبت کردن، نوشتن و درک زبان، چه گفتاری و چه نوشتاری تأثیر بگذارد.
آفازی معمولاً به طور ناگهانی پس از سکته مغزی یا ضربه به سر رخ می دهد. اما همچنین می تواند به تدریج از یک تومور مغزی با رشد آهسته یا بیماری که باعث آسیب تدریجی و دائمی (دژنراتیو) می شود، ایجاد شود. شدت این اختلال به تعدادی از شرایط از جمله علت و میزان آسیب مغزی بستگی دارد.
پس از رفع علت، درمان اصلی آفازی، گفتاردرمانی است. فرد مبتلا مهارت های زبانی را دوباره یاد می گیرد و تمرین می کند و یاد می گیرد که از راه های دیگر برای برقراری ارتباط استفاده کند. اعضای خانواده اغلب در این فرآیند شرکت می کنند و به فرد کمک می کنند تا ارتباط برقرار کند.
علائم آفازی
علائم این اختلال می تواند نشان دهنده برخی شرایط دیگر مانند سکته مغزی یا تومور مغزی باشد.
رایج ترین علائم عبارتند از :
- با جملات کوتاه یا ناقص صحبت کنید.
- با جملاتی صحبت کنید که معنی ندارند.
- یک کلمه را جایگزین کلمه ای دیگر یا یک صدا را به جای دیگری جایگزین کنید.
- کلمات غیر قابل تشخیص را به زبان بیاورید.
- مکالمه دیگران را نمی فهمد.
- جملاتی بنویسید که معنی ندارند.
انواع آفازی
افراد مبتلا به این اختلال ممکن است الگوهای متفاوتی از نقاط قوت و ضعف داشته باشند.
آفازی بیانی. به این بیماری بروکا یا آفازی غیر روان نیز گفته می شود. افراد مبتلا به این نوع ممکن است آنچه را که دیگران می گویند بهتر از صحبت کردنشان درک کنند. افراد مبتلا به این نوع برای بیرون آوردن کلمات تلاش می کنند، در جملات بسیار کوتاه صحبت می کنند و کلمات را حذف می کنند. ممکن است شخصی بگوید: “غذا می خواهی” یا “امروز در پارک قدم بزن”.
یک شنونده معمولاً می تواند معنی را بفهمد، اما افراد مبتلا به این الگوی آفازی اغلب از مشکل خود در برقراری ارتباط آگاه هستند و ممکن است ناامید شوند. همچنین ممکن است فلج یا ضعف سمت راست داشته باشند.
آفازی جامع. افراد مبتلا به این نوع (که به آن آفازی روان یا ورنیکه نیز گفته می شود) ممکن است به راحتی و روان در جملات طولانی و پیچیده ای صحبت کنند که منطقی نیستند یا شامل کلمات غیرقابل تشخیص، نادرست یا غیر ضروری هستند. آنها معمولاً زبان گفتاری را به خوبی درک نمی کنند و اغلب متوجه نمی شوند که دیگران نمی توانند آنها را بفهمند.
آفازی گسترده. این نوع اختلال با درک ضعیف و مشکل در ساختن کلمات و جملات مشخص می شود. این اختلال ناشی از آسیب گسترده به شبکه های زبانی مغز است. افراد مبتلا به این اختلال دارای ناتوانی های شدید در بیان و درک مطلب هستند.
دلایل و عوامل خطر
شایع ترین علت آفازی آسیب مغزی ناشی از سکته مغزی است – انسداد یا پارگی رگ خونی در مغز. از دست دادن خون به مغز منجر به مرگ سلول های مغز یا آسیب در مناطقی می شود که زبان را کنترل می کنند.
آسیب مغزی ناشی از آسیب شدید به سر، تومور، عفونت یا فرآیند دژنراتیو نیز می تواند باعث این اختلال شود. در این موارد، این اختلال معمولاً با انواع دیگر مشکلات شناختی مانند مشکلات حافظه یا سردرگمی رخ می دهد.
آفازی پیشرونده اولیه اصطلاحی است که برای مشکل زبانی که به تدریج ایجاد می شود استفاده می شود. این به دلیل انحطاط تدریجی سلول های مغز واقع در شبکه های زبان است. گاهی اوقات این نوع به یک دمانس عمومی تر تبدیل می شود.
گاهی اوقات ممکن است دوره های موقت آفازی رخ دهد. اینها می تواند به دلیل میگرن، تشنج یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) باشد. TIA زمانی رخ می دهد که جریان خون به طور موقت در ناحیه ای از مغز مسدود شود. افرادی که TIA داشته اند در معرض افزایش خطر ابتلا به سکته مغزی در آینده نزدیک هستند.
کلمات مرتبط :
گفتاردرمانی در غرب تهران – گفتاردرمانی در تهرانسر – گفتاردرمانی در شهر قدس – گفتاردرمانی در گرمدره
